M.R.B.'den …

“Üşümüş mandalina yersem, boğazım hasta olabilir, onun için ısıtıyorum.”

meğer toplanabiliyorlarmış…

Bir hafta kadar önce eşim dedi ki: “bir oyuna katılacağım, bana ‘ve ıspanağıma hak verdi‘ diye biten çok kısa bir hikaye yazar mısın? sen becerirsin böyle şeyleri“…  Evet, kısa-uzun hikaye uydurmak çok rahat yapabileceğim birşeydi, zaten hayatım bunu yapmakla geçmişti, ama zor olsa ne yazardı ki? Bir erkeğe kadını “sen becerirsin böyle şeyleri” dediyse, zaten o şeyi becermek farz olurdu. Dişisi yanında olunca aslana posta koyan serçe edasıyla “elbette” dedim, altında yatan “şimdiden olmuş bil” teminatını hemen anladı ve teminatı alır almaz ekledi, “yalnız 140 karakter olacak, yani çok çok kısa“. Geri adım atmak olur mu, “farketmez, hallederiz” dedim. Kısa hikaye kolaydı da, 140 karakter de neyin nesiydi, sms bile 160 karakterdi… Nasıl sığdırırdım koskoca kısacık hikayeyi 140 karaktere?

Neticede kafamda zaten o an bir hikaye oluşmuştu, o hikayeyi 140 karaktere indirdim ve eşime gönderdim. 140 karakterlik hali değişik yerlerde yayınlandı ve her ne kadar gitmeyecek olsak da, bize Nil’in 15.Ocaktaki XL konserine 2 kişilik davetiye de kazandırdı. Ama ben 140 karakterin hikayeye haksızlık olduğu düşüncesiyle hikayenin kafamda ilk oluşan şeklini buraya yazmaya karar verdim: Devamını oku…

Aslında epey de eski bir tarihi var ama nedense ben bugüne kadar keşfedememişim. Bir kaç çeşidi olan bu araçlar, su yüzeyinde 65 km/h gibi su için yüksek bir hıza çıkabildikleri gibi, akrobatik hareketler de yapabiliyorlar. Benim açımdan daha önemlisi, bir denizaltı gibi derinlere dalamasalar bile, su yüzeyinin 1.5 metre altından seyredebiliyorlar.

Motor gücü olarak 215 beygire kadar çıkan bu harika aletler ile 2 kişi beraber yolculuk yapabiliyor. Devamını oku…

Benim Hala Umudum Var

Michael Dudok de Wit ‘in (wiki – imdb) 2001 senesinde en iyi kısa film oscar’ını almış, bunun haricinde 20 tane daha ödülü olan filmi: Father and Daughter

Sanirim 2006 senesinin anneler günü içindi, penguen firması bir kampanya yapmıştı ve anneler gününde annelere kavanoz kavanoz reçel göndermişti. Kutuların içini de küçük kırmızı kalplerle doldurmuş, bir büyük kalpte de anne ve yavru penguen resimleri koymuştu. O zaman hem kendi adıma anneme, hem de kızım adına eşime birer giriş yapmıştım ve penguen sağolsun hem anneme hem eşime kavanoz kavanoz reçeller göndermişti. O reçellerin kavanozları ve anne-yavru penguen resimli kalp şekilli kart hala evde duruyor.

Bu sene ise Penguen mısır konservesini tanıtmak için mısırdan mesaj var diye bir kampanya başlatmış. Buradan sevdiklerinize mısırlı mesaj gönderiyorsunuz, penguen de her 20. kişiye mısır konservesi gönderiyor. Ben de bir mesaj eşime, bir mesaj da bir arkadaşıma göndermiştim. Bugün 2 kutu 3x220gr.lık mısır konservesi geldi. Penguen’e teşekkür ederim :)

Mısırın zaten her halini (haşlanmış, közlenmiş, gevrek, cips, un, patlamış, konserve, turşu vs) severim, böyle olunca daha bir tatlı oldu ;)

not: bu yaziyi bana konservelerin geldigi 23.Kasım.2009’da girdim. Ancak bir önceki girdim biraz daha en üstte kalsın diye mesajları gönderdiğim 18.Kasım.2009 tarihiyle kaydediyorum.

Henüz bir ortaokul öğrencisiyken, aklım dördüncü boyutu bile alamıyorken, ablam iki boyutluların dünyasından örnek vererek (videoda ayni ornek veriliyor ve iki boyutlulara düzlemgiller denmis) bir üst boyutu anlamamı sağlamıştı. Möbius şeridini de ilk o gün ablamdan öğrenmiştim. O günden sonra bir çok farklı kaynaktan bir çok farklı şekilde diğer boyutları da kavradım ancak anlatmak anlamak kadar kolay olmuyordu. Bugün izlediğim bir video, çok basit ama etkili bir şekilde diğer boyutları da anlatıyor. Üzerine çok yorum yapmak mümkün, bir çok felsefi veya tasavvufi konu da burada anlatılanlarla bağdaştırılabilir. Ancak yorum yapmadan sadece videoyu vermeyi tercih ediyorum.  İki parça halindeki bu videoyu aşağıda görebilirsiniz:

http://www.metacafe.com/watch/3663327/ http://www.metacafe.com/watch/3663329/

31.Ocak.2008 tarihinde Gitti, gidişi içimi yaraladı diye bir yazı yazmıştım.  Gördüğüm luzum üzerine :)  aynı yazıyı tekrar yayınlıyorum.

———————————————————

Gelişi sizi geceler boyu uykusuz bırakmıştır. onu beklemenin ızdırabını öyle yoğun yaşamıssınızdır ki, geldiğinde kavuşmaktan ziyade, geceler boyu süren ızdırabın bittiğine sevinirsiniz.
Gelişi bir boşluğu doldurmuştur…

Seneler boyu birlikte yaşar, birlikte yatar kalkar, birlikte yer-içersiniz. O artık sizin bir parçanızdır, hiç ayrı düşünmezsiniz. O kadar benimsemişsinizdir ki, var mı yok mu bunu bile düşünmezsiniz…

13 yıl beraber yaşadıktan sonra, acı tatlı bir çok lezzeti aynı ortamda paylaştıktan sonra bir gün “ayrılık vakti geldi” derler ve o çekilir gider… İçinizde bir şeylerin parçalandığını hissedersiniz. Onu içinizden söküp atmak kolay olmamıştır; gidişi ta içinizi acıtır.
Ve artık ayrıldığı yerde kocaman bir boşluk vardır…

Cemal Safi’nin çok sevdiğim bu şiirini, yeri geldiği için bir kez de buradan paylaşma ihtiyacı hissettim:

Tek Hece

Var mı beni içinizde tanıyan?
Yaşanmadan çözülmeyen sır benim.
Kalmasa da şöhretimi duymayan,
Kimliğimi tarif etmek zor benim…

Bülbül benim lisanımla ötüştü.
Bir gül için can evinden tutuştu.
Yüreğine Toroslar’dan çığ düştü.
Yangınımı söndürmedi kar benim…

Niceler sultandı, kraldı, şahtı.
Benimle değişti talihi bahtı,
Yerle bir eylerim tac ile tahtı,
Akıl almaz hünerlerim var benim…

Kamil iken cahil ettim alimi,
Vahşi iken yahşi ettim zalimi,
Yavuz iken zebun ettim Selim’i,
Her oyunu bozan gizli zor benim…

Yeryüzünde ben ürettim veremi.
Lokman Hekim bulamadı çaremi.
Aslı için kül eyledim Kerem’i.
İbrahim’in atıldığı kor benim…

Sebep bazı Leyla, bazı Şirin’di.
Hatrım için yüce dağlar delindi.
Bilek gücüm Ferhat ile bilindi.
Kuvvet benim, kudret benim, fer benim…

İlahimle Mevlana’yı döndürdüm.
Yunus’umla öfkeleri dindirdim.
Günahımla çok ocaklar söndürdüm.
Mevla’danım, hayır benim, şer benim…

Kimsesizim hısmım da yok, hasmım da
Görünmezim cismim de yok, resmim de
Dil üzmezim, tek hece var ismimde
Barınağım gönül denen yer benim

Benim için yaratıldı Muhammed
Benim için yağdırıldı o rahmet
Evliyanın sözündeki muhabbet
Enbiyanın yüzündeki nur benim

CEMAL SAFİ