– İlk defa lise yıllarımda ağlaya ağlaya okuduğum bu şiiri, sağlığında anneme de okuma imkanım olmuştu. Ben kendi annemi düşünüp ağlamıştım, o kim bilir neler düşünüp… Sanırım Bahtiyar Vahapzade de bu şiiri göz yaşları içinde yazdı, onlar da bu şiirin bir parçası… Annemin ardından burada yayımlayayım. Bazı kelimelerin ilk geçtikleri yerde renkleri biraz farklıdır, onların üzerine imleci getirirseniz Türkiye Türkçe’si ile karşılığı üzerinde görünür. –
Ne tez ellerini üzdün dünyadan,
Balanı tek goyup hara getdin sen?
Nece yoh olurmuş bir anda insan,
Ele bil dünyada heç yoh imişsen.
Güneş gurup etdi… otag garaldı,
Bir anda yoh oldun sen hayal kimi.
İndi düşünürem: senden ne galdı,
Könlümde hatiran gara hal kimi.
Meni boya başa yetirdin, ana,
Bize borçlu bildik her zaman seni,
Sen meni dünyaya getirdin, ana,
Mense yola saldım dünyadan seni.
Sen mene beşikde laylay çalmışsan
Bugün laylay çalım sene men de mi?
Senin şirin şirin laylaylarını
Men sene gaytarım cenazende mi?
“Yuhun şirin olsun” deyirdin mene,
“Yuhun şirin olsun” deyim mi sene?
Gerek men başına dönem dolanam,
Meni hayat üçün yatıran anam.
Söyle ölüm’çün,
Nece yatırım seni men bugün?
Bu nece dünyadır, anlamıram men,
Cilvesi cürbecür, rengi cürbecür
Dünen nefesiyle seni isiden
Bugün buza dönüp, daşa dönüptür.
Bu nece dünyadır
İnsan oğlunun
Hayali göğdedir, özü yerdedir,
Sağ iken çiyninde hayatın yükü,
Ölende cesedi çiyinlerdedir…
Bu nece dünyadır, bu nece dünya,
Ölümü hagigat, hayatı rö’ya.
Derdimin gamımın sendin ortağı.
Niye üz dönderdin, bes niye menden?
“Derdin mene gelsin!” deyerdin ahı.
Niye derd caladın derdime bes sen?…
Anam heçkes seni incitmemişdir.
Men seni, men seni inciden gader.
İndi kime açım derdimi bir bir,
Kim menim derdime yanar sen gader?
Evin her küncünde görünür yerin.
Gözüm ahtarcıdır, ana ay ana,
“Nenem hanı?” deyir körpe Azer’in,
Men ne cevap verim ona, ay ana?
Bilmirem, bilmirem bu ölüm nedir.
Hayat var iken?
Nefesin, ay anam, hele evdedir,
Özün yer altında daşa dönmüşsen.
Bugün yeddin oldu… Anam yeddi gün,
Bizimle beraber ağlar otaglar.
Sene,
. yalnız sene,
. sene demek’çün
Könlümde ne gader menim sözüm var.
“Kimleri çağırag bugün yeddine?”
Halalar, bacılar soruşur menden.
Anamdan soruşag, o biler deye,
Senin otagına üz tuturam men.
Anam, tapşırıldın ana torpağa,
Bu ölüm, sineme çekdi dağ menim.
Sen menim arhamda benzerdin dağa,
Ele bil arhamdan uçdu dağ menim.
Gızımın adıdır senin öz adın.
Bu da göz dağıdır mene bugün de.
Son defa sen mene bahıp ağladın,
Suretim mezara getdi gözünde…
Ömrü başa vurdun altmış yaşında,
Altmışın üstünde durup yaşın da.
Artıg senin üçün dayanan zaman
Menim’çün dolanır…
Gün olur ahşam
Vaht keçir, sen menden uzaglaşırsan,
Men sene günbegün yahınlaşıram.
Bahtiyar Vahapzade
